Mutluluk Ne Kadar Masraflı?

Dünya genelinde yapılan bir araştırma, yaşam standartlarının düşük olduğu düşünülen topluluklarda dahi yüksek seviyelerde memnuniyetin sürdürülebildiğini gösteriyor. Barselona Otonom Üniversitesi Çevre Bilimleri ve Teknolojileri Enstitüsü tarafından yürütülen bu araştırma, ekonomik büyüme ve yüksek gelirin mutluluğun tek belirleyicisi olmadığını ortaya koyuyor.

Araştırmacılar, dünya genelindeki 19 farklı bölgede yaşayan 2.966 kişi üzerinde gerçekleştirilen anket sonuçlarını inceledi. Katılımcıların sadece %64’ünün herhangi bir nakit gelire sahip olduğu belirlendi. Bu topluluklardaki yaşam memnuniyeti ortalaması, 0-10 arasındaki bir ölçekte 6,8 olarak belirlendi. Bu sonuçlar, düşük gelir seviyelerine rağmen, birçok topluluğun memnuniyet seviyelerinin zengin ülkelerdekilere benzer olduğunu gösteriyor.

Araştırmacı Eric Galbraith, “Şaşırtıcı şekilde çok düşük parasal gelire sahip pek çok topluluğun hayattan yüksek seviyelerde memnuniyet duyduğunu ve puanların zengin ülkelerdekine benzer olduğunu” belirtiyor. Bu durum, sürdürülebilir bir yaşamın maddi zenginlikle doğrudan bağlantılı olmadığını gösteren önemli bir bulgudur.

Özellikle, araştırmada dikkat çeken nokta, daha önceki küresel anketlerin genellikle sanayileşmiş toplumları hedef almasına karşın, bu çalışmanın düşük gelirli ve doğaya bağlı yaşayan toplulukları odak noktasına almasıdır. Geleneksel olarak yapılan küresel anketlerde göz ardı edilen bu topluluklar, ekonomik büyümenin mutluluğun tek belirleyicisi olmadığını gösteren önemli kanıtlar sunuyor.

Araştırmanın kıdemli yazarı Victoria Reyes Garcia, “Gelir ve yaşamdan duyulan memnuniyet arasında sıklıkla gözlenen bu güçlü bağlantının evrensel bir durum olmadığı gibi, sanayileşmiş ekonomilerce üretilen servetin, insanların mutlu hayatlar sürmesi için gerekli olmadığını da kanıtlıyor” ifadelerini kullanıyor.

Bu bulgular, sürdürülebilirlik krizini ele alırken paradigma değişikliği yapma ihtiyacını vurguluyor. Yoğun kaynaklı ekonomik büyüme yerine, toplulukların ihtiyaçlarına odaklanan, doğa ile uyumlu yaşam biçimlerini teşvik eden politikaların benimsenmesi gerektiğini gösteriyor.

Galbraith, “Söz konusu toplulukların geçmişte marjinalleşme ve baskıdan muzdarip olmalarına rağmen yüksek memnuniyet seviyelerine sahip olmaları, maddi zenginlik olmadan da tatminkar yaşamlar sürülebileceği düşüncesini destekliyor” diyor.

Araştırmacılar, bu topluluklardaki yüksek memnuniyetin sebebini tam olarak anlamadıklarını belirtiyorlar. Ancak önceki çalışmalarda aile, sosyal destek, insan ilişkileri, spiritüellik ve doğayla olan bağlantının, memnuniyetin temel etmenleri olduğu öne sürülmüştü. Galbraith, “Bu önemli etmenlerin topluluktan topluluğa önemli ölçüde değişebileceğini ve ufak bir etmen grubunun her yerde hakim olabileceğini” belirtiyor. Bu nedenle, farklı topluluklarda yaşam memnuniyetinin belirleyicilerini daha iyi anlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç olduğunu vurguluyor.

Kısaca bu araştırma, düşük gelirli topluluklarda yaşayan bireylerin, maddi servetin ötesindeki faktörlere odaklanarak tatminkar yaşamlar sürebileceğini göstererek, mutluluk ve sürdürülebilirlik açısından umut verici bir perspektif sunuyor. Bu bulgular, gelecekteki politika kararlarında ve toplum planlamasında daha sürdürülebilir ve insan odaklı yaklaşımların benimsenmesine yol açabilir.

İlginizi Çekebilir: Finlandiya’nın Mutluluk Sırrı