Bilim İnsanları, Ay Üssü İçin Yeni Bir Enerji Kaynağı Geliştirdi

NASA’nın Artemis Programı, insanların tekrar Ay’a ayak basmasını hedefleyen büyüleyici bir uzay keşif projesi olarak göz önünde bulunuyor. 2030 civarında Ay’a bir üs kurulması planlanıyor ve bu üs, insanların Ay’da uzun süreli yaşamını mümkün kılacak yenilikçi teknolojilere ihtiyaç duyuyor. İşte bu noktada, Galler’deki Bangor Üniversitesi’nden gelen heyecan verici haber var. Üniversitenin bilim insanları, Ay Üssü için vazgeçilmez bir enerji kaynağı olan haşhaş tohumu kadar küçük nükleer hücreleri başarıyla geliştirdi.

Projede yer alan ve teknolojiyi tanıtan Profesör Simon Middleburgh, bu sürecin zorlu olduğunu ancak son derece eğlenceli olduğunu belirtiyor. Bangor Üniversitesi’nin yürüttüğü proje, nükleer enerji santrallerini arabalar kadar küçültme potansiyeline sahip. Bu, Ay Üssü’nün enerji gereksinimlerini karşılamak için oldukça önemli bir adım.

Ay, insanlar için Mars ve diğer gezegenlere ulaşımın bir ara durağı olarak büyük bir potansiyele sahip. Modern teknolojilerin geliştirilmesi ve kaynakların yerinde kullanılması, uzay yolculuklarını daha erişilebilir hale getirebilir.

Profesör Middleburgh, önümüzdeki aylarda nükleer yakıtı kapsamlı testlere tabi tutacaklarını açıkladı. Ay’da atmosfer olmadığı için hava sıcaklıkları son derece düşük (-248 derece), bu da enerji kaynaklarının güvenilirliği açısından büyük bir sınavı temsil ediyor. Ancak Bangor Üniversitesi’nin geliştirdiği Trisofuel adlı nükleer yakıt, Rolls Royce’un üreteceği mikro nükleer santralde kullanılacak ve Ay’a gönderilmek üzere bir rokete yüklenebilir.

Bu mikro nükleer santralin uzay yolculuğunda nasıl performans göstereceği, basınç, sarsıntı ve ivme gibi etkenlerle ilgili yapılan testlerle anlaşılacak. Ancak Profesör Middleburgh, tasarımın uzay yolculuğundan sonra Ay’da güvenle çalışabileceğine olan inancını vurguluyor.

Ayrıca, Hindistan’ın güney kutbuna iniş yapan ilk uzay aracı olarak tarihe geçtiğini unutmamak önemlidir. Bu bölgede su buzu arayışında olan Hindistan, başarılı olması durumunda Ay yolculuklarının geleceğini büyük ölçüde etkileyebilir.

Profesör Middleburgh, geliştirdikleri teknolojinin sadece uzay keşifleri için değil, aynı zamanda elektriği kesilen afet bölgelerinde de kullanılabileceğini vurguluyor. Bu, teknolojinin insana ve dünyaya yönelik daha geniş bir fayda sağlama potansiyelini gösteriyor.

Bangor Üniversitesi’nden başka bir ekip, uzay roketlerinin itki kaynakları için nükleer teknolojiler üzerinde çalışıyor. Dr. Phylis Makurunje liderliğindeki bu ekip, yeni itki sistemlerinin Mars’a yapılacak uzun yolculukları kısaltabileceğini açıkladı. Bu da Mars’a olan seyahatlerin daha verimli ve erişilebilir hale gelmesini sağlayabilir.

Jeopolitik uzmanı ve yazar Tim Marshall’a göre, yakıt konusundaki bu önemli gelişmeler, Ay’ın güney kutbuna gitme yarışını da etkiliyor. Marshall, 2030’larda Ay’da bir Çin üssü ve bir ABD liderliğindeki üs olacağını öngörüyor. Bu, büyük güçlerin uzay keşfi yarışında rekabet etmeyi sürdüreceklerini gösteriyor.

Marshall, aynı zamanda Ay’da bulunan önemli maden kaynaklarına da dikkat çekiyor. Titanyum, lityum, silikon, demir gibi minerallerin Ay’da bulunduğu tahmin ediliyor ve bu kaynaklar gelecekte uzay madenciliği için büyük bir potansiyele sahip olabilir. Ancak uzayın ticarileşmesi, kaynakların kullanımıyla ilgili yeni kuralların belirlenmesini gerektirebilir.

Uzay Anlaşması, 1967’de yazıldı ve uzayın sadece devletler tarafından kullanılmasını öngören kurallar içeriyordu. Ancak günümüzde özel şirketlerin uzaya olan ilgisi artıyor ve bu durum, uzayla ilgili yeni düzenlemelerin ihtiyacını ortaya koyuyor. Eğer Birleşmiş Milletler yeni kurallar belirlemezse, uzayda faaliyet gösteren herkes istediğini yapabilir, bu da potansiyel olarak tehlikeli durumlara yol açabilir.

İlginizi Çekebilir: Uzay Madenciliği Dünya Ekonomisini Değiştirebilir