Bilim İnsanlarından Yeni Bir Keşif: Mikroplar Plastik Atıkları Sindirebiliyor

Bilim insanları, düşük sıcaklıklarda plastikleri sindirebilen mikroplar keşfetti. İsviçre Federal Enstitüsü WSL’den araştırmacılar, kutup bölgelerinden ve İsviçre Alplerinden gelen soğuğa adapte olmuş bakteri ve mantarların test ettikleri plastiklerin çoğunu nasıl sindirdiklerini ve sadece düşük ila ortalama sıcaklıklara ihtiyaç duyduklarını ortaya çıkardılar. Bu önemli bir gelişme, çünkü normalde plastik yiyen mikroorganizmalar, sihirlerini gerçekleştirmek için dayanılmayacak kadar yüksek sıcaklıklara ihtiyaç duyarlar. Endüstriyel plastik atıkların çöplüklerde daha verimli ve etkili bir şekilde parçalanması, ekolojik zararı azaltmak için yeni bir araç sağlayabilir.

Araştırmacılar, test ettikleri mikroorganizmaların hiçbiri biyolojik olarak parçalanamayan polietileni (PE) parçalayamadı, ancak test edilen suşların %56’sı, 15 santigrat derecede ayrışmış biyolojik olarak parçalanabilir polyester-poliüretan (PUR) üretti. Diğerleri ise ticari olarak temin edilebilen biyolojik olarak parçalanabilen polibütilen adipat tereftalat (PBAT) ve polilaktik asit (PLA) karışımlarını sindirdi. En başarılı iki tür, Neodevriesia ve Lachnellula cinslerinden mantarlardı: zorlu PE dışında test edilen her plastiği parçaladılar.

Bulgular, umut vaat ediyor ancak engellerin devam ettiği konusunda da uyarıyorlar. Mikrobiyal türler tarafından üretilen plastik parçalayıcı enzimleri tanımlamak ve büyük miktarlarda protein elde etmek için süreci optimize etmek, bir sonraki büyük zorluk olarak görülüyor. Ayrıca, enzimlerin daha fazla modifikasyonu gerekebilir, özellikle protein stabilitesi gibi özellikleri optimize etmek için.

Bu çalışma, plastik atıkların çevre üzerindeki olumsuz etkisini azaltmak için umut verici bir adım olabilir. Endüstriyel uygulamaların karbon nötr olmayan ve maliyetli olması nedeniyle düşük sıcaklıklarda plastik sindiren mikropların kullanımı, çöp sahalarını ve okyanusları daha temiz hale getirebilir. Ancak daha fazla çalışma yapılması gerekiyor ve enzimlerin optimize edilmesi, büyük ölçekte uygulanabilmesi için kritik öneme sahip.